Mam na imię Marcin i piszę w imieniu mojej Babci – Romualdy Krzyścin, mieszkanki Lądka Zdroju. Babcia jest osobą niepełnosprawną, porusza się o kulach, w ostatnich latach przeszła kilkanaście operacji. m.in na biodra, kręgosłup i tętnice szyjne oraz raka krtani.
Życie Babci nie oszczędzało nigdy. Nie mogę sobie wyobrazić, żeby ktoś mógł znieść więcej, bo kto mógłby sobie wyobrazić życie po śmierci swoich dzieci? Kto mógłby wyobrazić sobie stratę ukochanego męża, który jako jedyny rozumiał jej cierpienie i był przez te wszystkie lata przyjacielem i powiernikiem trosk? Czy tych dramatów naprawdę nie jest już za wiele dla jednej osoby?
Babcia mieszkała sama. Radziła sobie, jak na siłaczkę przystało, dość dobrze. Ale przyszła wielka fala, która zabrała jej mieszkanie, jej kąt w którym miała wszystkie wspomnienia, zdjęcia, albumy, zapach bliskich, za którymi w obcym miejscu tęskni jeszcze bardziej.
W powodzi Babcia straciła też psa, za którym płacze najbardziej. Nie była w stanie ratować go będąc o dwóch kulach i ratując również swoje życie. Ta rozpacz za ostatnim stworzeniem, które jej zostało przeszywa serce. Ale czasu nie cofniemy. Jedyne co mogę dla Babci zrobić to pomóc odremontować mieszkanie. Ale zniszczenia są tak ogromne, że pieniądze idą błyskawicznie. Jest już zrobiona nowa instalacja, będą robione na dniach opryski. Czekają nas wylewki i wszystko co po nich. Nie wspominając o meblach, bo do tego jeszcze bardzo daleko. Powódź zniszczyła wszystko co tam było. Ale wiary, która jest w Babci nie.
75 lat to nie wiek na przesadzanie starego drzewa. Babcia musi wrócić do domu jak najszybciej, żeby przestała w końcu płakać. Jej skromna emerytura wystarcza ledwo na przeżycie miesiąca.
Zniszczenia
Szkoda całkowita, instalacja elektryczna, ściany, podłogi. Wszystkie meble i 90% rzeczy znajdujących się w mieszkaniu.
Potrzeby
Tynkowanie, szpachlowanie, malowanie, kładzenie podłóg. Z mebli wszystko co przychodzi na myśl od szaf przez łóżko po kanapę i stół z krzesłami.
Link do zrzutki: https://zrzutka.pl/k44mfh
