To dom rodzinny mojego męża. Mieszkaliśmy w nim 34 lata po śmierci teścia. Dbaliśmy o niego jak potrafiliśmy – w miarę naszych możliwości finansowych. Przeżyliśmy powódź w 1997 roku, kiedy dom był zalany do samego sufitu, następnie w 2010 r…. i teraz, we wrześniu 2024. Ta ostatnia była najgorsza – prawdziwe Tsunami. Dom został zniszczony doszczętnie i pozbyliśmy się wszystkiego, całego dorobku życia.
Mój sprzęt rehabilitacyjny, którym pomagałam ludziom jak najlepiej potrafiłam, zabrała woda. Zabrała zresztą wszystko cały sprzęt AGD, wyposażenie kuchni, meble pokojowe i kuchenne i łazienkowe, męża warsztat, w którym były narzędzia, agregat prądotwórczy, kosiarki, pila wyrzynarka i inne niezbędne urządzenia, a szczególnie stare bezcenne maszyny nie do odtworzenia w obecnych czasach. Pozbyliśmy się 7 ton węgla kupionego na zimę i 15 kubików drzewa. Spłynął warsztat, dwie komórki i wiata z drewnem. Wszystkie okna (9) są do wymiany (wypatrzyły się), jak też drzwi wejściowe i tylne oraz od dwóch komórek. Na dziś są zbite tynki zewnętrzne i wewnętrzne i cały czas włączane są osuszacze. Aż strach pomyśleć, ile kilowatów pochłoną. Ale niezależnie od kosztów, osuszać trzeba, bo wilgoć jest ogromna i obawiamy się, że zacznie wychodzić grzyb. Na szczęście ludzie dobrej woli nieco wcześniej zainstalowali nam piec, który dobrze spełnia swoją rolę. Mamy tylko.jedno marzenie, żeby jak najszybciej móc wyremontować dom i żeby można było w nim znowu zamieszkać. Najgorsze jest to, że mąż widząc ogrom zniszczeń całkowicie załamał się i wpadł w silną depresję, z którą wciąż walczymy.
Zniszczenia
Woda była do samego sufitu i zniszczyła absolutnie wszystko – sprzęty, meble. Ogród przestał istnieć razem z wiatą (w której było drewno.
Potrzeby
Pomoc potrzebna jest do generalnego remontu – położenia podłóg, kafelków i wszystkiego, co z tym związane.
